Europa
Ważnymi czynnikami wpływającymi na klimat Europy są jej niewielkie rozmiary, urozmaicona linia brzegowa, równoleżnikowy układ nizin i gór, a także wpływ mas powietrza oceanicznego oraz położenie kontynentu w szerokościach geograficznych od 35° do 72°N.
Europa leży w trzech strefach klimatycznych.
Północny skraj Skandynawii oraz europejską Rosję na północ od koła podbiegunowego obejmuje strefa okołobiegunowa, ze średnią temperaturą w najcieplejszym miesiącu poniżej 10°C i przewagą opadów śnieżnych.
Większa część obszaru Europy znajduje się w strefie klimatu umiarkowanego. Sąsiedztwo z kontynentem azjatyckim i Oceanem Atlantyckim powoduje ścieranie się wpływów kontynentalnych i morskich.
Obszar na południe od Pirenejów, Alp, Gór Dynarskich i Starej Płaniny (Bałkany) leży w strefie podzwotnikowej, w której średnia temperatura najchłodniejszego miesiąca wynosi od około 10°C (klimat morski) do około 0°C (klimat kontynentalny). W tej strefie, w Sewilli, zanotowano najwyższą w Europie temperaturę: + 48°C.
Wschodnia część kontynentu znajduje się w zasięgu klimatu kontynentalnego z dużymi różnicami temperatury powietrza pomiędzy latem a zimą.
Temperatura:
W miesiącach letnich maleje z południa ku północy (w lipcu od 26-28°C do 8-10°). Zimą silniej zaznacza się łagodzący wpływ powietrza morskiego i występuje większe zróżnicowanie temperatur między zachodem i wschodem (średnia temperatura w styczniu wynosi od około 10°C na południowym-zachodzie do poniżej -15°C na północnym-wschodzie). Roczna amplituda temperatury wzrasta od około 8°C na zachodzie do 32-35°C na wschodzie.
Opady:
Średnia roczna suma opadów na kontynencie europejskim waha się od 200 mm do 4800 mm. Największe opady występują w części zachodniej oraz na obszarach górskich, na północno-zachodnich wybrzeżach Islandii, Norwegii, Szkocji, w Alpach i Górach Dynarskich. Najmniejsze opady otrzymuje wnętrze Półwyspu Iberyjskiego i Nizina Wschodnioeuropejska.
Europa leży w trzech strefach klimatycznych.
Północny skraj Skandynawii oraz europejską Rosję na północ od koła podbiegunowego obejmuje strefa okołobiegunowa, ze średnią temperaturą w najcieplejszym miesiącu poniżej 10°C i przewagą opadów śnieżnych.
Większa część obszaru Europy znajduje się w strefie klimatu umiarkowanego. Sąsiedztwo z kontynentem azjatyckim i Oceanem Atlantyckim powoduje ścieranie się wpływów kontynentalnych i morskich.
Obszar na południe od Pirenejów, Alp, Gór Dynarskich i Starej Płaniny (Bałkany) leży w strefie podzwotnikowej, w której średnia temperatura najchłodniejszego miesiąca wynosi od około 10°C (klimat morski) do około 0°C (klimat kontynentalny). W tej strefie, w Sewilli, zanotowano najwyższą w Europie temperaturę: + 48°C.
Wschodnia część kontynentu znajduje się w zasięgu klimatu kontynentalnego z dużymi różnicami temperatury powietrza pomiędzy latem a zimą.
Temperatura:
W miesiącach letnich maleje z południa ku północy (w lipcu od 26-28°C do 8-10°). Zimą silniej zaznacza się łagodzący wpływ powietrza morskiego i występuje większe zróżnicowanie temperatur między zachodem i wschodem (średnia temperatura w styczniu wynosi od około 10°C na południowym-zachodzie do poniżej -15°C na północnym-wschodzie). Roczna amplituda temperatury wzrasta od około 8°C na zachodzie do 32-35°C na wschodzie.
Opady:
Średnia roczna suma opadów na kontynencie europejskim waha się od 200 mm do 4800 mm. Największe opady występują w części zachodniej oraz na obszarach górskich, na północno-zachodnich wybrzeżach Islandii, Norwegii, Szkocji, w Alpach i Górach Dynarskich. Najmniejsze opady otrzymuje wnętrze Półwyspu Iberyjskiego i Nizina Wschodnioeuropejska.